Onrustwekkende onverschilligheid

De toenemende onverschilligheid, waarmede we de niet aflatende stroom van illegale immigranten gadeslaan aan de kusten van de Canarische eilanden, wordt stilaan symptomatisch.

De toenemende onverschilligheid, waarmede we de niet aflatende stroom van illegale immigranten gadeslaan aan de kusten van de Canarische eilanden, wordt stilaan symptomatisch. Het is alsof iedereen zich bij de feiten neerlegt en erop vertrouwt dat ooit een miraculeuze oplossing een einde zal maken aan dit huizenhoog probleem. Bijna te vergelijken met de lusteloze ingesteldheid die de overheid manifesteert, als het gaat over het nemen van de gepaste maatregelen om de economische crisis op te lossen. Eindelijk groeit nu toch het besef dat er iets fundamenteels misgaat, nu de werkloosheidscijfers de pan uitrijzen en een economische heropleving in geen velden of wegen te bespeuren is.

Het fenomeen van de illegale immigratie blijft een zorgwekkend verschijnsel.

Niets of niemand schijnt de hopeloze jongeren in Afrika te kunnen tegenhouden en telkens weer duiken dramatische verhalen op over de zwaksten onder hen die, tijdens de dramatische tocht over zee, genadeloos over boord worden gekieperd. Het zijn geen verzindsels om medelijden op te wekken en alsnog een legaal paspoort te kunnen bekomen, maar harde feiten die ten overvloede door geloofwaardige getuigen in al hun wreedheid bevestigd worden. Ook de  simpele vaststelling dat deze primitieve sloepen de kust kunnen bereiken zonder voorafgaandelijk te worden opgemerkt, wijst op een verslapping van de bewakingssystemen en op een gebrek aan toezicht in de territoriale wateren, dat niemand schijnt te verontrusten. Zonder ook maar enige afbreuk te doen aan de goedbedoelde inspanningen van individuele hulpverleners,
militairen, politiemensen en medisch personeel, is het geen geruststellende gedachte dat een vorm van gewenning in de
geesten sluipt en wij het blijkbaar “normaal” gaan vinden dat, na een zoveelste krantenbericht, gewoon wordt overgegaan
tot de orde van de dag.

Hugo Petitjean
© TNT Magazine