Pompen of verzuipen

Tot voor korte tijd ontkenden een aantal Europese leiders de mogelijkheid van een diepgaande crisis op het oude continent. In plaats van doeltreffend en snel te reageren toen de eerste verontrustende verschijnselen zich aankondigden, gaven ze blijk van een misplaatste passiviteit.

Toen ze later moesten constateren dat het onheil in de Verenigde Staten alsmaar toenam, bleven ze volhouden dat Europa buiten schot bleef en dat onze bankinstellingen beter uitgerust waren dan hun overzeese collega's. Deze Europese iconen leken te vergeten dat stormen en crisissen geen rekening houden met geografische grenzen, omdat we nu eenmaal leven in een geglobaliseerde wereld met onverbrekelijke banden tussen instellingen en bedrijven. De getolereerde ineenstorting van zakenbank Lehman Brothers werd niet als een totale verrassing ervaren, alhoewel de latere gevolgen dramatisch bleken.  Europa werd echt opgeschrikt door de dreigende val van de Fortis bank, waar een kordate ingreep van de Belgische, Nederlandse en Luxemburgse regering het ergste kon voorkomen.

Ook in het Verenigd Koninkrijk en in Duitsland vielen een aantal lijken uit de kast, om nog maar te zwijgen over Ijsland, waar het ganse staatsbestel op zijn grondvesten daverde. De beurzen zijn wereldwijd een broeiketel van al dan niet gefundeerde geruchten en voorspellingen en de koersen duiken met een rotvaart naar beneden. Nu alle oogkleppen brutaal werden afgerukt, is het de hoogste tijd voor een eensgezind optreden van alle financiële instanties om aldus een krachtig halt toe te roepen aan een wereldwijde recessie, waarin we samen dreigen weg te zinken. De geschiedenis leert dat het gebrek aan kredieten en de moeilijkheden om ze te bekomen het sterkst worden aangevoeld door de kleinere ondernemingen en deze vaststelling zal ons nog geruime tijd in een stevige wurggreep blijven houden.